فرشید زاهدی

.

،لبخند مرا بس بود، آغوش لهم می کرد

آن بوسه مرا می کشت، لب منهدمم می کرد

آن بوسه و آن آغوش، قتاله و مقتل بود

در سیر مرا کشتن، این پرده ی اول بود!

.

.

.

علیرضا آذر

.