فاضل نظری

کلام تلخ ولی صادقانه را بپذیر

بهانه است؟ چه بهتر! بهانه را بپذیر

چو برده‌ای که امیدش به روز آزادی‌ست

صبور باش و به تن تازیانه را بپذیر

پرنده بودن خود را مبر ز یاد، ولی

کنون که در قفسی آب و دانه را بپذیر

نشاط عشق به رنج وجود می‌ارزید

ملالِ این سفرِ جاودانه را بپذیر

کسی برای ابد با کسی نمی‌ماند

زمانه است رفیقا، زمانه را بپذیر

فاضل نظری

#منتشر_نشده