صبوری می کنم
تا شاید روزی
برگردانی روی ات را
و همه ی دنیای مرا ببینی 
که در نگاه تو خلاصه شد 
و هر بار
ترس نبودنت
با ندیدنت یکی شد 
در بارانی بهاری
...
صبوری ات را می کنم
تا بوی تو
به مرز چنونم بیاید 
شاید
مثل آخر زمستان
آب شود
یخ حسرت و آدم های برفیِ خانه 
...