سید سعید صاحب علم

امیدی بر جماعت نیست ، می‌خواهم رها باشم

اگر بی‌انتها هم نیستم ، بی‌ابتدا باشم

اگر یک‌بار دیگر فرصتی باشد که تا دنیا

بیایم ، دوست دارم تا قیامت در کما باشم !

خیابان‌ها پر از دلدار و معشوقان سردرگم

ولی کو آنکه پیشش می‌توانم بی‌ریا باشم ؟

کسی باید بیاید مثل من باشد ؛ خودم باشد

که با او جای لفظ مضحک "من" یا "تو" ، "ما" باشم

یکی باشد که بعد از سال‌ها نزدیک او بودن

به غافلگیرکردن‌های نابش آشنا باشم

دلم یک دوست می‌خواهد که اوقاتی که دلتنگم

بگوید خانه را ول کن ؛ بگو من کِی ، کجا باشم ؟

سید سعید صاحب علم

امید صباغ نو

صبحانه غم ، ناهار جنون ، غصه شام من

دیدی چقدر بی تو جهان شد به کام ِمن ؟!

امید صباغ نو 

مهدی استخر

اولش عشق فقط گاهی و تفریحی بود

بعد ها دل به تو معتاد ، همین طوری شد !

خانه ام گرچه شبی روی سرم ویران شد

بعدها خانه ی صیاد ، همین طوری شد ...

مهدی استخر

حسن دلبری

چیست در گردش جادویی چشمت ؟ که هنوز

قلم فرشچیان دور خودش می چرخد ... !

حسن دلبری