شعر کوتاه،تک بیت، مهرداد تکلو
شاه بیت های ناب
شعر کوتاه،تک بیت، مهرداد تکلو
شاه بیت های نابشعر کوتاه مهرداد تکلو
،از داغ فراق تو
آنقدر به دیوار تکیه داده ام...!؟؟
که در چشم خلایق،
نقش قشنگ دیوار گشته ام
مهرداد تکلو
بهترین غزل های معاصر
،باید کمک کنی ، کمرم را شکسته اند
بالم نمی دهند ، پرم را شکسته اند
نه راه پیش مانده برایم نه راه پس
پل های امن ِ پشت سرم را شکسته اند
هم ریشه های پیر مرا خشک کرده اند
هم شاخه های تازه ترم را شکسته اند
حتی مرا نشان خودم هم نمی دهند
آیینه های دور و برم را شکسته اند
گل های قاصدک خبرم را نمی برند
پای همیشه ی سفرم را شکسته اند
،حالا تو نیستی و دهان های هرزه گو
با سنگ ِ حرف ِ مُفت ، سرم را شکسته اند
مهدی فرجی
بهترین غزل های معاصر
،برف پیری شــده تـاج سـرم از لطف خـــدا
بــاورم نیــست ولی، آمده یک‌بـاره چـرا؟
،نیک چــون می‌نگرم راه بــه جـایی نبــرم
کایـن سفیدی ثمر چیست که پوشیده مـرا؟
،نالــه ســرد مـرا هـر که شنیده‌است نگفت
تو که هستی؟ چه‌کنی؟ چون شده‌ای خلق‌نما؟
،سالها زنـــدگی از دسـت بشــد بـی‌تـدبیر
ای دریــغا که دمـــی عــقل نشـد راهنـما
،بعــد عـمری که دم از بنـدگی حــق زده‌ام
یـادم آمد هـمه در بند بـودم بی‌پـــروا
،تا چه پیـش آیـدم آخـر، چـه بـود تفدیرم
بعـد از این دسـت مـن و دامـن پرمهر خدا
،کس نـداند چـه شـود عاقبتش، چـون مـیرد
یـا کجا رخت ببنـدد، چــه زمان از دنـیا
،این جهان دزد شروری است که در قامت دوست
بـه فنا داد عجب شــوکـت و ایـمان مــرا
،کســی از زحـمت امـروز اگـر سـود نکــرد
مطمـئن باش کــه سـودی ببــرد از فــردا
شــب تاریــک چـه می‌پرسی از احوال دلی
کـه ندارد به جـز اندوه و غم یـار، نـوا
،سـاربانا بـه فدایت بـــده لخــتی مهلـت
کــه دلـم پیـش نگـاری است گرو، جان شما
،“عابد” این رخت سفیدی که به تن دوخته‌ای
هـمه داننـد کـه دلقی‌اسـت بر اندام گـدا
غلام عباس سپاس‌دار
بهترین غزل های معاصر
،چون ســــــر زلف تــــو آشفته خیالی تا کی ؟!
من و عشـــق تو و ســـــودای محالی تا کی ؟!
نه کناری ! نه کلامی ! نه گرفتم ز تو کامـــی
سهـــم من از تو فقط خنـــده ی خالی تا کی ؟!
کوچه ی وصل تو را شسته دو چشم تـــر من
بـــزنم پرسـه در این کوی و حوالـــی تا کی ؟!
شــــده در کنــــج دلم سبــــــــــز، نهال غـــم تو
بـــــــــزنم تکیـــــــه بر این تازه نهالی تا کی ؟!
،شده ام هــــر شب و روز دست به گریبان غمت
بِیـــن من با غـــم تو جنـــگ و جدالی تا کی ؟!
روزه ی هجـــر تو را طاقـت افطـــاری نیست
جست جـــــوی رخ آن ماه هــــــــلالی تا کی ؟!
خـــون دل در عــوض باده ی لعلـــــــــت نوشم
تر کنــــــم من لب از این رزق حَــلالی تا کی؟!
،زیر پا می نهــی ام تا که به کامـــت برســــــی
این چنیــــــن سهـــــل کنی سیــــر تعالی تا کی؟!
بس کنم من دگر این خواهش بی حاصل خویش
پر کنـــم دفتــــر از این قیــــــل و مقالی تا کی ؟!
سیدخلیل جبارفلاحی