ای دل! ز هرچه هست چه باور کنی چه نه

باید کشید دست چه باور کنی چه نه

تا کی به پای آمدنش صبر می‌کنی؟

دل برد و دل نبست چه باور کنی چه نه

وقتی که رفت در غمش اشکی نریختم

اما دلم شکست...چه باور کنی چه نه

حالا مدام شمع بسوزان بر این مزار

پروانه مرده است... چه باور کنی چه نه