محسن کاویانی

خسته از حَرّاف های بی غمِ دور و برم

می کِشم تیغِ سکوتم را به جای خنجرم

خسته از شهرِ نقابم ، خسته از شهرِ ریا

می روم بلکه کمی سالم بمانَد باورم

چون همین هستم که هستم ، کار و بارم سکّه نیست

مثل این رویِ من است ای دوست ! رویِ دیگرم

ساعتی شمّاطه دارم ، مانده ام جُرمم چه بود ؟

هر که را بیدار کردم با غضب زد بر سرم

تا تک و تنها شدم ، دیدم به حکمِ زندگی

تک که باشم تا ابد از شاه بودن سرترم ...

محسن کاویانی