سمیه یزدانی

تقصیر خودم نیست اگر داغ و کبودم...

حرف تو که آید به میان ، سخت حسودم…

،تقصیر تو هم هست که با طرز نگاهت،

آرام خزیدی به تن و تارم و پودم...

می خواستم از جاذبه ات فاصله گیرم،

اما نشد و عشق تو سر زد به وجودم…

ای کاش فقط سر زده بود ...آمد و ماند و

در گیر خودش کرد ...من و بود و نبودم…

تکثیر شدی در همه ی ثانیه هایم

در خوابم و در اشکم و در ذکرو سجودم …

آنقدر که جز چهره ی تو هیچ ندیدم…

آنقدر که جز وصف تو چیزی نسرودم…

.