نفیسه سادات موسوی

نه راضی‌ام به تظاهر، نه شیوه‌ام این است

هرآنچه می‌کشم از عقلِ مصلحت‌بین است

چه باک اگر به منِ مست تازیانه زدند؟

که حرفِ راست بهایش همیشه سنگین است

شکست اگر دل عاشق، به عشق خرده مگیر

مگر گناه مسلمان به گردن دین است؟!

به شادی و غم دنیا نمی‌توان دل بست

در این زمانه که لبخندها نمادین است

ببخش اگر غزل تازه‌ای نمی‌گویم

که معنی غم تو برتر از مضامین است...

نفیسه سادات موسوی