عبدالجبار کاکایی

کجا جدا شوم از تو که بعد از آن تو نباشی

کسی که داده مرا از خودم امان، تو نباشی

کجای زندگی‌ام دست می‌دهد که به تلخی

گریزم از تو و آغوش مهربان، تو نباشی

کجای گریه بخندم، کجای خنده بگریم

که پشت گریه و لبخند، توأمان تو نباشی

کدام قصه بسازم که بی‌تو رنگ نبازد

کدام شعر بخوانم که در دهان تو نباشی

به رغم عشق من و تو، سپاهِ بددلی و شک

هزار جهد بکردند در جهان، تو نباشی

تو را اگرچه نمی‌یابمت، هنوز برآنم

که در مکان تو نگنجی، که در زمان تو نباشی

هزار چشم تو از هرکجاست خیره به سویم

کجا نگاه کنم من که این و آن تو نباشی...

عبدالجبار کاکایی