اکبر محکمی

شب فراق تو یک لحظه من قرار ندارم

مرو ز دیده که من تاب انتظار ندارم

چو با تو من بنشینم، خجل ز دیده‌ی خویشم

که در حضور تو جز چشم اشکبار ندارم

به غیر دیدن روی تو نیست هیچ امیدی

امید من تو برآور، به غیر کار ندارم

نه آشنا و نه بیگانه گشته واقف از این دل

غمم فزون شده از حد چو غمگسار ندارم

دلم اسیر تو و جان بسوخت زآتشِ عشقت

که از کمند تو دیگر ره فرار ندارم

به خاک درگهت «افتاده‌ام»، بگیر مرا دست

که بی‌تو در دو جهان هیچ افتخار ندارم‌...

اکبر محکمی