سجاد سامانی

حال مرا مپرس که من ناخوشم، بدم 

این روزها به تلخ‌زبانی زبانزدم

‌

تو با یقین به رفتن خود فکر می‌کنی 

من نیز بین ماندن و ماندن مرددم!

‌

حق داشتی گذر کنی از من، که سال‌هاست 

یک ایستگاه خالی بی رفت و آمدم‌

‌

از پا نشستم و نفسم یاری‌ام نکرد 

از هوش رفتم و نرسیدم به مقصدم

‌

گفتم که عاشقت شده‌ام، دورتر شدی 

ای کاش لال بودم و حرفی نمی‌زدم...

‌

سجاد سامانی