نفیسه سادات موسوی

با قلب بی‌قرار و نگاه امیدوار

مثل همیشه بی تو نشستم به انتظار

آشفته است فکرم و هر لحظه می‌شوم

از دردها رها و به دل‌شوره‌ها دچار

اقبال من همیشه به وفق مراد بود

باور نمی‌کنم که نبُردم در این قمار

تلخ است چای و کام من از چای تلخ‌تر

تار است چشم‌های من از اشکِ بی‌شمار

مردم دوباره خیره به تنهایی‌ام شدند

این‌بار هم نیامده بودی سرِ قرار

 نفیسه‌سادات موسوی