فاضل نظری

با یک‌ نظر گشودی و بستی کتاب را

گفتی مبارک است! بیاور شراب را

گفتم تو نیز مثل من از خویش خسته‌ای؟

پلکی بهم زدی و گرفتم جواب را

بگذار با محاسبه‌ی حال و‌ روز خویش

آسان کنیم زحمت روز حساب را

آوخ که ترس و‌ واهمه‌ی روز واپسین

از چشم مردمان نگرفته‌‌است خواب را

آیینه را ببخش که با راست‌گویی‌اش

آزرده کرد خاطر عالی‌جناب را

از بس‌ که خلق پشت نقاب ایستاده‌اند

باور نمی‌کنند من بی‌نقاب را

خفاش های قلعه‌ی تاریک ذهن شهر

بهتر که آرزو‌ نکنند آفتاب را

روزی یکی از این همه مظلوم در زمین

می‌افکند به گردن ظالم طناب را

فاضل نظری