ناصر بقالی

وقتی به دوش خاطره ها می نشانی ام ،

تا انزوای تلخِ غزل می کشانی ام

خود را به سطر سطر نگاهت سروده ام

حتی اگر مچاله کنیّ و نخوانی ام

من اهل چشم های توام ای جهان من !

گریه نکن که از وطن خود برانی ام

برگی خزان گرفته و پژمرده ام که تو

با بادِ بی تفاوتیت می تکانی ام

"فرهاد" و "قیس" ، مردنشان شرط عشق بود

یاری کن ای اجل ! که به یاران رسانی ام ...

ناصر بقالی