سید سعید صاحب علم

امیدی بر جماعت نیست ، می‌خواهم رها باشم

اگر بی‌انتها هم نیستم ، بی‌ابتدا باشم

اگر یک‌بار دیگر فرصتی باشد که تا دنیا

بیایم ، دوست دارم تا قیامت در کما باشم !

خیابان‌ها پر از دلدار و معشوقان سردرگم

ولی کو آنکه پیشش می‌توانم بی‌ریا باشم ؟

کسی باید بیاید مثل من باشد ؛ خودم باشد

که با او جای لفظ مضحک "من" یا "تو" ، "ما" باشم

یکی باشد که بعد از سال‌ها نزدیک او بودن

به غافلگیرکردن‌های نابش آشنا باشم

دلم یک دوست می‌خواهد که اوقاتی که دلتنگم

بگوید خانه را ول کن ؛ بگو من کِی ، کجا باشم ؟

سید سعید صاحب علم