نورالدین اصفهانی

جفا و جور تو باید کشید؛ من که کشیدم

طمع ز وصل تو باید برید؛ من که بریدم

ز پا برای تو باید فتاد؛ من که فتادم

به سر به کوی تو باید دوید؛ من که دویدم

به سینه داغ تو باید نهاد؛ من که نهادم

به دیده نقش تو باید کشید، من که کشیدم

به دل هوای تو باید نهفت؛ من که نهفتم

به جان بلای تو باید خرید؛ من که خریدم

ز دل برای تو باید گذشت؛ من که گذشتم

به جان برای تو باید رسید؛ من که رسیدم...

نورالدین اصفهانی 

حسین نادری

ای کاش دوباره کارتان لنگ شود

شاید دلتان برای ما تنگ شود...

 حسین نادری

هادی محمد حسنی

بی‌هدف این همه چون باد دویدن تا کِی! 

دلِ دیوانه کمی هم بنشین، خسته شدم

هادی محمد حسنی

خیام

قومی متفکرند اندر ره دین

قومی به گمان فتاده در راه یقین

می‌ترسم از آن که بانگ آید روزی

کای بی‌خبران راه نه آنست و نه این

خیام

مجید ترکابادی

سربسته گویمت سخن: آن‌کس که دوست بود

با دشمنت نشست، چه باور کنی چه نه 

مجید ترک آبادی

فاضل نظری

دوست ، از من پیشِ دشمن گفت و 

دشمن ، پیشِ دوست ...

دوست ، با من دشمنی کرده ست و 

دشمن ، دوستی !!!

 فاضل‌ نظری

قراری گیلانی

مردنم سهل است، ترسم بعد مرگم روزگار

شیوه‌ی رحمت بیاموزد ستمکار مرا!

قراری گیلانی

عطیه سادات حجتی

فرصت همیشه نیست بیا دیر می‌شود

عمرم گذشت وعده‌ی دیدار تا کجا؟! 

عطیه‌سادات حجتی 

بهشت

ز خانه‌ی پدری کِی شوند مانعِ فرزند؟
ز ما دریغ ندارد خدا بهشتِ برین را..

صائب تبریزی 

......................

بهشت حق بنی‌آدم است، دل خوش‌دار

که مانده از پدر این باغ و وقف اولاد است

کلیم‌کاشانی 

.......................

نه‌ای چون زادهٔ شیطان مکن اندیشه از دوزخ

که باشد ملک موروثی، بهشت اولاد آدم را 

ناظم‌هروی