،من با تو چقدر ساده رفتم بر باد

تو نام مرا چه زود بردی از یاد

من حبه‌ی قند کوچکی بودم که

از دست تو در پیاله‌ی چای افتاد

،دارم فدایت می‌شوم

دکترها

نمی‌گذارند ...

،این همه سوزن
کجا می‌فرستی؟
تکه‌تکه‌های زمین را که به هم بدوزی
باز ما خوشبخت نخواهیم بود
باران ...

،غمگینم

تو را در آغوش می‌گیرم

اما شبیه تراشی که مدادش را تمام خواهد کرد ،

،تلاش بیهوده نکن !
چنان مرده‌ای در من
که مسیح هم اگر عبور کند از تو
بیدار نخواهی شد