من گمان می کردم...

دوستی همچون سروی سبز...

چارفصلش...همه آراستگی ست...

من چه می دانستم

دل هر کس دل نیست...

چقدر دوست داشتنی هستند ، آدم هایی که شبیه حرفهایشان هستند ...

رقـص نمـی دانـمــ ...

امـا هـر شـب 

به سـاز ِ خیـال ِ تو مـی رقـصـمــ .../!

گلایه

از بلند ی پاها نکنید !
شما ،
گلیم هایتان را
کوتاه
بافته اید. ...

فوت می کند

بر شعله های کوچکم

باد را با ما چکار!؟

ما که همیشه روی ایوانیم،

باد را با چراغ خاموش کاری نیست...

مرا آنچنان گره زده ای

که زرد شده ام

راستی چه آرزویی داشتی؟

مهرداد تکلو

هیچــگاه ادعـای خاص بودن نکردم ،
اما خــاص بودن عشق ” تو ” …
مرا هـــم خاص کرد ..