سوگل مشایخی

تو این شهر برایم قفسی دلگیر است

شعر هم بی تو به بغضی ابدی زنجیر است

آنچنان می فشرد فاصله راهِ نفسم

که اگر زود ، اگر زود بیایی دیر است

رفتنت نقطه ی پایان خوشی هایم بود

دلم از هرچه و هرکس که بگویی سیر است

سایه ای مانده ز من بی تو که در آینه هم

طرح خاکستریش گنگ ترین تصویر است

خواب دیدم که برایم غزلی می خواندی

دوستم داری و این خوب ترین تعبیر است

کاش می بودی و با چشم خودت می دیدی

که چگونه نفسم با غم تو درگیر است

تارهای نفسم را به زمان می بافم

که تو شاید برسی ، حیف که بی تاثیر است ...

سوگل مشایخی

فاضل نظری

بر زمین افتاد شمشیرت ولی چون جنگ بود

بر تو می‌شد زخم‌ها زد، بر من اما ننگ بود

با خودم گفتم بگیرم دست یا جان تو را؟

اختلاف حرف دل با عقل صدفرسنگ بود

گر چه دستت را گرفتم باز هم قانع نشد

تا نبخشیدم تو را، دل همچنان دلتنگ بود

چون در آغوشت گرفتم خنجرت معلوم کرد

بر زمین افتادن شمشیر، خود نیرنگ بود

من پشیمان نیستم، اما نمی‌دانم هنوز

دل چرا در بازی نیرنگ‌ها یکرنگ بود

در دلم آیینه‌ای دارم که می‌گوید به آه

در جهان سنگدل‌ها کاش می‌شد سنگ بود

 فاضل نظری

قدسی مشهدی

در غیرتم که سایه چرا با تو همره است

دنبال کَس مباد دلِ بدگمان من ...

 قدسی مشهدی

فاضل نظری

زخمی کینه‌ی من! این تو این سینه‌ی من

من خودم خواسته‌ام کار به اینجا بکشد

حال با پای خودت سر به بیابان بگذار

پیش از آنی که تو را عشق به صحرا بکشد

فاضل نظری

حافظ

از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه

انی رایت دهرا من هجرک القیامه

دارم من از فراقش در دیده صد علامت

لیست دموع عینی هذا لنا العلامه

هر چند کآزمودم از وی نبود سودم

من جرب المجرب حلت به الندامه

پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا

فی بعدها عذاب فی قربها السلامه

گفتم ملامت آید گر گرد دوست گردم

و الله ما راینا حبا بلا ملامه

حافظ چو طالب آمد جامی به جان شیرین

حتی یذوق منه کاسا من الکرامه

حافظ 

سعدی

یارب این نامه سیه کرده‌ی بی‌فایده عمر

هم‌چنان از کرمت بر نگرفتست امید ...! 

سعدى 

رضا قاسمی

‏‎#امیری_حسین_و_نعم_الامیر 

از ریشه‌های پرچمِ تو عشق می‌چکد

ما را چه احتیاج به گیسوکمندها!

رضا قاسمی

ادیب امینی

دردم همه در مصرع بعد است :

"من ماندم و او رفت و نیامد ..."

ادیب امینی 

عمران میری

بغض من باز شد اما غزل آغاز نشد

فلسفه یاد تو بود ، از سر من باز نشد

پر پرواز من آخر پر پرواز نشد

خوب این رابطه را مسئله دارش کردی

آسمان تیره شد و نم نم پاییز گرفت

بی تو این مزرعه ها را غم پاییز گرفت

عالم بعد تورا عالم پاییز گرفت

هرچه غم بود تو در شعر قطارش کردی

گره خوردیم به این رابطه و کور شدیم

همه گفتند که ما وصله ی ناجور شدیم

با نمک تر شده بودیم ، ولی شور شدیم

آتش عشق مرا زود مهارش کردی

نیستی نیستی و بیم گرفته ست مرا

غم تنهایی تقویم گرفته ست مرا

مرگ می خواهم و تصمیم گرفته ست مرا

آن همه عشق کجا رفت ؟ چکارش کردی

نیستی توی همین قافیه غم ریخته ام

غم دنیای تورا توی خودم ریخته ام

به خدا از شب بعد از تو بهم ریخته ام

همه ی دار مرا خوب ندارش کردی

پشت سیگار فراموشی تو دود شدم

وقت دریا شدنم بود ولی رود شدم

خبرش می رسد آخر به تو ، نابود شدم

آه از این دل بیچاره که زارش کردی

عمران میری