هادی محمد حسنی

با تیشه نیز راه به دل‌های سنگ نیست

این نکته را به سادگی کوهکن بگو

هادی محمدحسنی 

احسان نصری

ما پاسخی به زخم زبان‌ها نمی‌دهیم

ما را خدا برای سکوت آفریده‌است

احسان نصری

غلام عباس سعیدی

افسرده‌ام، بیا که طبیب دلم تویی

روزی سه‌چار مرتبه باید بغل شوم!

غلامعباس سعیدی

سید تقی سیدی

‏چه کسی باخت به جز من که تو را باخته ام…

سید تقی سیدی

قاآنی

پیرکی لال سحرگاه به طفلی الکن

می‌شنیدم که بدین نوع همی راند سخن

کای ز زلفت صصصبحم شاشاشام تاریک

وی ز چهرت شاشاشامم صصصبح روشن

تتتریاکیم و بی شششهد للبت

صصصبر و تاتاتابم رررفت از تتتن

طفل گفتا مَمَمَن را تُتُو تقلید مکن

گگگم شو ز برم ای کککمتر از زن

ممی‌خواهی مممشتی به ککلت بزنم

که بیفتد مممغزت ممیان ددهن

پیرگفتا وووالله که معلومست این

که که زادم من بیچاره ز مادر الکن

هههفتاد و ههشتاد و سه سالست فزون

گگگنگ و لالالالم به‌ خخلاق زمن

طفل گفتا خخدا را صصصدبار ششکر

که برستم به جهان از مملال و ممحن

مممن هم گگگنگم مممثل تتتو

تتتو هم گگگنگی مممثل مممن

قانی

فاضل نظری

با یک‌ نظر گشودی و بستی کتاب را

گفتی مبارک است! بیاور شراب را

گفتم تو نیز مثل من از خویش خسته‌ای؟

پلکی بهم زدی و گرفتم جواب را

بگذار با محاسبه‌ی حال و‌ روز خویش

آسان کنیم زحمت روز حساب را

آوخ که ترس و‌ واهمه‌ی روز واپسین

از چشم مردمان نگرفته‌‌است خواب را

آیینه را ببخش که با راست‌گویی‌اش

آزرده کرد خاطر عالی‌جناب را

از بس‌ که خلق پشت نقاب ایستاده‌اند

باور نمی‌کنند من بی‌نقاب را

خفاش های قلعه‌ی تاریک ذهن شهر

بهتر که آرزو‌ نکنند آفتاب را

روزی یکی از این همه مظلوم در زمین

می‌افکند به گردن ظالم طناب را

فاضل نظری 

سید تقی سیدی

‏

لعنت به شعرهام اگر عاشقانه نیست

چشمم تر است و آنچه نوشتم ترانه نیست…

سید تقی سیدی

رضا قاسمی

‏‎وقف علی‌ست دارونداری که هست و نیست

ای رونق طواف نجف بی‌ مزاری‌ات!

رضا قاسمی

فاضل نظری

چیزی نصیب من نشد از کارگاه عشق

غیر از غمی که از سرِ من هم زیاد بود 

فاضل نظری