،نخواه فراموشت کنم!

آخر کدام درخت

در کدام اردیبهشت

خانه تکانی کرده است؟

دیوانه

من تازه عاشقت شده ام!

،ندیدنت درد است

دیدنت داغ!

حال اینروزهای مرا

آدم برفی اسفند می فهمد

که عاشق بهار شده است!

،چشمم آب نمی خورد که برگردی

چشمم دریاست

از نبودنت!

آخرین حرفش این بود:

            چشم ندارم دیگر ببینمت!

           دروغ می گفت بخدا

            با چشمهای خودم دیدم دو چشم ترکمنی داشت

،بعد از خدا مولانا نبود

سعدی نبود

      خیام نبود

  کاش

  بعد از خدا    حافظ

      هم نمی آمد

،این همه کلاغ می خواهد چکار؟

    این شهر

     تنها خبرش تویی

       که بر نمی گردی!

،نگران بهار نباش

                  می آید

با این همه دسته گلی که به آب داده ای!

،تو

  دور چشمانت چطور سایه انداخته ای

  که خورشید

                 اینگونه گرفته است!

ما با برف آدمهای زیادی ساختیم

آنها با لذت از زندگی چند روزه

از خجالت آب شدند

اما

ما هنوز خودخواهانه

به زندگی پس از مرگ می اندیشیم