،نشسته ام

 رو به همان راهی که رفته ای

و ایمــان دارم

که دنیا

 آنقدر گرد هست

که روزی

در آخرین قدمــهای رفتنت

مــرا از پشت بغل کنی

،دست هایت که نباشند

دست هایم

مشتی خاک می شوند

بر سر دنیا

،سکه را پرتاب کن ، دیگر فرقی نمی کند

شیــر سکه ی شانس ما ...

سال هاست روباه شده است

،به تو نزدیکم

مثل خانه‌ای کنار رود،

به من نزدیکی

مثل سیل

به خانه‌های کنار رود…

،نخند مَرد!

مَشقی نیستند این گلوله‌ها که هر روز

می‌نشینند به سینه‌ات.

تنهایی،

آدم را هم مثلِ خدا

رویین‌تَن می‌کند!

،مکالمه های کوتاه

کفاف گلایه  های بلند مرا نخواهد داد

تا کی  سلام کنیم

حال هم را بپرسیم

و به هم دروغ بگوییم که خوبیم

 

دروغهایمان از سیم های تلگراف و کوهها و دشت ها عبور کنند و صادقانه به هم برسند

ما فقط

دروغهایمان به هم می رسد

 

من خوب نیستم

اصلا