ای بی نشان محض نشان از که جویمت...
عطار
.........
مرا کمند میفکن که خود گرفتارم ...
سعدی
.........
آن شب که تو در کنار مایی روز است ...
سعدی
........
غمت حساب مرا ، آه بی حساب رسید ...
فاضل نظری
..........
قاصدی کو ؟ که سلامی برساند ز منت...
هوشنگ ابتهاج