زمستان رفت و بر جان شقایق ها قرار آمد

به اشک شوق ِ ابرى بوته هاى گل به بار آمد

کمى تا چشم وا کردم از این خواب زمستانى

به چشم تار خود دیدم که یار از چشمه سار آمد

اگر عمرى سر ناسازگارى با دل ما داشت

به لطف چرخش دنیا ، دلش با ما کنار آمد

اگرچه نا امیدم کرده بود اخترشناسى پیر

ولى سیاره ى خوشبختى ام روى مدار آمد

پس از عمرى غزل گفتن به استقبالم آمد عشق

همان خارى که بر دل داشتم آرى به کار آمد