علی اکبر لطیفیان

پیش الطاف خداوند سحر باید رفت 
با دل سوخته و دیدۀ تر باید رفت 

شمع با گریه سر تربت پروانه نشست 
محضر سوخته با خون جگر باید رفت 

خبر آمد جگرت سوخته راه افتادیم 
خواجه گفته است بدنبال خبر باید رفت

به سگ کهف نگفتند بمان امّا ماند
گرچه تحویل نگیرند مگر باید رفت

سر به سنگ تو نگیرد به لحد میگیرد
هر کجا که قدم توست به سر باید رفت

خانۀ قبر به هر حال مرا میخواند 
بار بندید، از این خانه دگر باید رفت 

پدرم رفت و پی اش رفتم و دیدم نجفم
خوب گفتند که دنبال پدر باید رفت

خون قربانی ما ریخته زینجا رد شو
خون پامال تو هستیم و هدر باید رفت

پسرم از جگر سوخته ام یاد گرفت
مثل پروانه در آغوش خطر باید رفت

بهترین رزق سر سفرۀ مادر گریه است

در دل بحر پی دُر و گوهر باید رفت

علی اکبر لطیفیان