حمزه کریم تباح فر

‌

بیا به مصرع بعدی که شرح حال من است:

خیال من شده اویی که بیخیال من است!

خجالتم که بگویم به عقلِ دوراندیش

کسی که باور من بوده احتمال من است!

به سایه‌سار بلوطم همیشه می‌خوابید

همان که کلبهٔ او گرم از ذغال من است!

تمام قدرت او در «نه» صریحش بود

تمام مشکل من از زبان لال من است!

چه پاسخی بدهم در جواب اینکه: کجاست؟!

که این سؤال شما نیست؛ این سؤال من است!

حمزه کریم تباح فر