حسین منزوی

با من بمان و سایه‌ی مهر از سرم مگیر

من زنده‌ام به مهر تو ای مهربان من... 

حسین منزوی

حسین زحمتکش

نَمی از جذبه‌ی چشم تو به دریا برسد

عمر این قوم بعید است به فردا برسد

از منِ سوخته‌دل روی بگردان، بگذار

بخشی از پیرهنت هم به زلیخا برسد

منِ بی‌مایه کجا؟ یوسف حُسن تو کجا؟

راضی‌ام از تو به من سهمِ تماشا برسد

نعمت همدم و هم‌صحبت عیسی بودن

گاه لطفی‌ست که شاید به یهودا برسد

بعد از آن روز که موی تو رها شد در باد

گردنت -گرد جنونی- که به هرجا برسد

حسین زحمتکش