محمد علی بهمنی

نمی رنجم اگر باور نداری عشق نابم را"*

و می دانم نخواهی داد بانو جان جوابم را

ولی لطفی کن و پاسخ بده این پرسش من را

چرا پر کرده ای اینگونه رویاها و خوابم را

مگر نه اینکه می گویی مرا هرگز نمی خواهی

چرا داری کنار خود هنوز آن کهنه قابم را

تو دریایی و من تنها حبابی خرد و ناچیزم

بترکان با سرانگشتت، وجودم را، حبابم را

برایت تا دم مردن غزل خواهم سرود، ای کاش

بخوانی بعد مرگ من، شبی شعر و کتابم را

اگر خواندی و خندیدی، به عشق شاعری گمنام

نمی رنجم اگر باور نکردی عشق نابم را

محمدعلی بهمنی