مرا به ذهنت نه

به دلت بسپار ،

من از گم شدن در جاهای شلوغ می ترسم ...

 

" مژگان عباسلو "

،بگذار گریه کنم

برای انسانی که

راه کوره های مریخ را شناخته است

اما هنوز،

کوچه های دلش را نمی شناسد ...

 

" سلمان هراتی "

،دوستت دارم را

هزار بار دیگر تکرار کن

اینجا نه دماغی دراز می شود

و نه گرگی به گله ای می زند ...

،ماشه را نچکان

ا

ین شعرها

خودشان دارند مرا می کُشند ...

این همه خط نوشتم

یکی،

نستعلیق چشم های تو نشد ...

،حالا که رفته ای

پرنده ای آمده است

در حوالی همین باغ رو به رو

هیچ نمی خواهد

فقط می گوید:

کوکو

،از سیاره ای دور

دور

دور

با تو حرف می زنم

کجا بردی دل بی صاحب مرا ...