مژگان عباسلو

ما را به خاطر هم اگر آفریده‌اند

پاییز را برای سفر آفریده‌اند

من عاشق تو هستم و تو عاشق سفر

ما را شبیه هم چقَدَر آفریده‌اند!

مژگان عباسلو

فروغی بسطامی

گفتم: آباد توان ساخت دلم را، گفتا:

حسن این خانه همین است که ویران مانَد

فروغی بسطامی

لیلا کردبچه

دوستت دارم

و چقدر گفتنِ حرف‌های ساده سخت است

لیلا کردبچه

رضا اصلانی

سرم به راه وفای تو خاک شد، قدمی نِه

ز راه لطف ، سحری ،  ای سرونازِ  ناز سر من

رضا اصلانی 

لیلا حسین نیا

به خون خویش غلتیدند خِیلِ آرزوهایم

شبیه سرزمینِ مانده از تاراج چنگیزم!

لیلا حسین‌ نیا

ایرج میرزا

نشد که یاد تو افتد مرا به دل بی‌غم

نشد که نام تو آید مرا به لب بی‌آه

به جز به راهِ خیال تواَم نپوید دل

به جز خیال تو اندر دلم ندارد راه...

ایرج میرزا

اکبر محکمی

شب فراق تو یک لحظه من قرار ندارم

مرو ز دیده که من تاب انتظار ندارم

چو با تو من بنشینم، خجل ز دیده‌ی خویشم

که در حضور تو جز چشم اشکبار ندارم

به غیر دیدن روی تو نیست هیچ امیدی

امید من تو برآور، به غیر کار ندارم

نه آشنا و نه بیگانه گشته واقف از این دل

غمم فزون شده از حد چو غمگسار ندارم

دلم اسیر تو و جان بسوخت زآتشِ عشقت

که از کمند تو دیگر ره فرار ندارم

به خاک درگهت «افتاده‌ام»، بگیر مرا دست

که بی‌تو در دو جهان هیچ افتخار ندارم‌...

اکبر محکمی 

پانته آ صفایی

وقتی تو لذّت می‌بری از عطر گل‌هاشان

با خود می‌اندیشم چه خوشبختند گلدان‌ها!

پانته آ صفایی 

طبعی لاهوری

به گریه، کلبه‌ی ماتم چنان بیارایم

که شادیِ دو جهان، خون بگرید از حسرت...

طبعی لاهوری