سجاد سامانی

به سویت آمده‌ام با دو همسفر در راه

دلِ شکسته یکی ، جانِ بی قرار یکی...

سجاد سامانی

علیرضا بدیع

بندگان در بند خویش‌اند از کسی یاری مخواه

از خدا باید بخواهی تا "منِ او"یت کند ...

علیرضا بدیع

مولوی

شبِ قدرست وصلِ او،شبِ قبرست هجرِ او

شبِ قبر از شبِ قدرش کرامات و مدد بیند

مولوی

حمزه محمدی

علی شبیه کسی نیست جز خداوندش

همان خدا که نبوده‌ست و نیست مانندش

کسی که حَبل خدا بوده، هست و خواهد بود

کسی که هرچه شود، با خداست پیوندش

کسی که قبله‌نما رو به او توقف کرد

کسی که "فُزتُ و ربّ‌العلی"ست سوگندش

تمام هستیِ عالم به روی دوش علی‌ست

مدار چرخش افلاک نیز سربندش

میان معرکه هرگز ندید چشم کسی

که ذوالفقار کند تکیه بر کمربندش

خدا به دست علی نه، به "دست خود" روزی

دری که مانع اسلام بود را کَندش

"جمال وجه خدا واحد است..." این یعنی

علی‌ست اخم خدا و علی‌‌ست لبخندش...

حمزه محمدی

جویا معروفی

دنیا به جز فریب چه دارد؟ دریغ، هیچ!

تیری زده‌ست بی‌هدف و ما نشان شدیم...

جویا معروفی

 ⧈

صائب تبریزی

دلرُبایانه دگر بر سر ناز آمده ای 

از دل من چه به جا مانده که باز آمده ای

صائب تبریزی

سید تقی سیدی

این قلب ترک خورده ی من بند به مو بود

من عاشق او بودم و او عاشق او بود 

سید تقی سیدی

سعدی

شبهای دراز بیشتر بیدارم 

نزدیک سحر روی به بالین آرم 

می پندارم که دیده بی دیدن دوست

در خواب رود ، خیال می پندارم 

سعدی

حاتم کاشانی

مرا که زار بباید گریستن بر خویش

ببین نهایت بی غیرتی که می خندم 

حاتم کاشانی